Vloeivelden met oppervlaktestroming

De pathogene kiemen worden vrij goed gedood (tot 99,9 %). Het verlies aan activiteit gedurende de winter is laag maar dit wordt gecompenseerd door de grotere plantdichtheid. De inpassing in het landschap verloopt zeer makkelijk. Men moet in de zomer (hogere temperaturen) wel rekening houden met enige geurhinder. Het is daarom ook aan te raden de velden niet te dicht bij de woningen te installeren en, indien dit mogelijk, is een haag of een rietscherm aan te leggen. Meestal hebben vloeivelden de structuur van een beek.

Hieronder volgen twee voorbeelden van vloeivelden met oppervlaktestroming. Voorbeeld 1 kan toegepast worden in een vlak landschap, terwijl voorbeeld 2 in een heuvelachtig landschap zijn toepassing vindt.

Bij vloeivelden nestelen de bacteriën die instaan voor de afbraak van het organisch materiaal zich rond de rietstengels. Deze bacteriën breken de vervuiling op aërobe wijze af. De vloeivelden staan vooral in voor een sterke vermindering van de BOD-belasting, maar slechts in geringe mate voor de reductie van N- en P-verbindingen.

Naast de bacteriën die zich rond de rietstengels nestelen, zijn het vooral die, die zich aan de worteluiteinden bevinden die instaan voor de zuiverende werking. Doordat riet een holle stengel heeft, is ze in staat om zuurstof te transporteren naar de worteluiteinden. Ter hoogte van deze worteluiteinden bevinden zich aërobe bacteriën die de N-verbindingen gaan nitrificeren. Verder van de worteluiteinden bevinden zich de anaërobe plaatsen waar denitrificatie kan optreden om uiteindelijk N2-gas vrij te geven.

Ook de P-verbindingen die in het afvalwater aanwezig zijn, worden uit het water gezuiverd. In dit proces speelt de bodem een belangrijke rol. De aanwezige kalkdeeltjes in het zand zorgen ervoor dat de P-verbindingen eraan gebonden worden.

De rietstengels mag men eigenlijk niet maaien, dit heeft zelfs een negatieve invloed op de zuivering. Hoe meer stengels er zijn hoe meer plaats er is voor de micro-organismen en deze zuiveren het water. De stengels die in het najaar neervallen worden volledig aëroob vernietigd.

Bij andere planten (gele lis, lisdodden, egelskop, ...) kan men best de zaadkolven verwijderen om het neervallen van de plant te vermijden. Deze planten kan men wel best maaien, maar niet te laag, anders kunnen de onderliggende plantendelen niet meer uitlopen. Bij het maaien moet er in elk geval op letten dat de planten na het maaien nog boven de waterspiegel blijven.

Voor de goede werking van het veld is het wel nodig om een voorbezinktank te installeren voor de verwijdering van gemakkelijk vlottend en bezinkbaar vuil. Het is wel nodig dat deze tank op regelmatige tijdstippen wordt geledigd. Bij een waterstand van 40 cm kan een vloeiveld theoretisch een capaciteit verwerken van 2.000 IE / ha (IE = inwoners equivalent, gemiddelde hoeveelheid water die per persoon wordt verbruikt). In werkelijkheid mag men dit halveren zodat we op een capaciteit van 1.000 IE zitten.

Een optimale werking vereist een constante waterhoogte zodat een ondoordringbare bodem een noodzaak is. In de zomer zal men eveneens water moeten bijpompen als dit tot de mogelijkheden behoort.

Hierboven zijn twee voorbeelden weergegeven, maar de keuze van constructie is natuurlijker nog groter. In het tweede voorbeeld zijn er in het systeem watervalletjes geïnstalleerd zodat er meer zuurstof in het water terecht kan komen.